-باید یکم با اونا حرف بزنم...

امیر:امروز شنبس تا پنج شنبه بهم خبر بده کوچولویه داداشی...

-چشم داداش...

گوشیم زنگ خورد..

-ببخشید..

-بله؟؟؟؟؟؟؟

فرشید:سلام ابجی...

- ای وااااااااااااااااااااااااااااایییییییییییییییییییییییی ببخشید یادم رفت بهت بگم.. من چن مین دیگه میام..

فرشید:ای بابا عیب نداره ابجی  جون.. قربونت بشم..

-ببخشیدااااااااااااااااا

فرشید:عیبی نداره...

-فعلا خدافظ..

فرشید:بابای..

-ببخشید فرشید پایین منتظره من باید برم..

امیر:فرشید کیه؟؟؟؟؟؟؟؟(با عصبانیت)

-داداشی قیرتی نشو داداشمه...

مامان:عیب نداره گلم..

(من یه لبخند زدم)

امیر:پس میخوای بری!!!!!!!!!! یکم دیگه بمون...

-اخه زشته منتظرمه داداشی...

ازجام بلند شدم مانتومو پوشیدم..

-مامان جون داداشی خدافظ...

امیر:ابجی شمارتو بده..

-چرا؟!

امیر:وااااااااااااااا شماره ی ابجیمو باید داشته باشم تا مراقبش باشم دیگه..

-خخخخخخخخخ 0937..

امیر شمارمو تو گوشیش وارد کرد..

رفتم سمته در..

مامان اومد سمتم یوسیدتم و گفت:مراقب خودت باش دخترم..

-چشم مامانی...

امیر بوسم کرد و گفت:دوست دارم..

-منم همینطور..

-خدافظ..

مامان و امیر:خدافظ..

سوار اسانسور شدم و اومدم پایین

(باورم نمیشد چه خانواده ی خوبی داشتم... یه داداش .یه مامان. ولی بابام! بابام کجاس پس.. باید از امیر می پرسیدم..)

تو همین فکرا بودم رسیدم پایین..

فرشید صندلی ماشینو خوابونده بود..

نشستم تو ماشین..

-سلام..

فرشید:سلام کجایی بابا..

-ببخشید داداشی یادم رفت خبر بدم..

فرشید:حالا خانودات چطوری بودن...

-وااااااااااااااااااااییییییییی فرشید باورت نمیشه خیلی خوبن... با ما زیاد تفاوت ندارن...خیلی خوبه که تقریبا شبیه فرهنگامون..)

فرشید:خوشحالم که خوشحالی..

-مرسی..

راه افتادیم تو راه در مورد خانوادم خیلی باهاش حرف زدم ولی چیزی از اینکه میخوام برم پیشه اونا زندگی کنم نگفتم...

رسیدیم خونه..

-سلام همگی..

مامان بابا:سلام دخترم..

مامان:خب دیدیشون چطور بودن..

-خانواده ی  خوبی بودن زیاد فرهنگاشون باهامون تفاوت نداشت..

بابا:خب خدا رو شکر که راضی بودی...

گوشیم زنگ خورد.. شماره ی غریبه بود..

رفتم تو اتاق که جواب بدم..

سوال:کی بهم زنگ زده؟؟؟؟؟؟؟؟